مطالعه سیتوژنتیکی و پروتئین ذخیره بذر در تعدادی از گونه های یکساله علف هفت بند polygonum در ایران

جنس علف هفت بند (polygonum s.l. ) از خانواده علف هفت بند (polygonaceae) شامل 33 گونه در ایران است. این گیاهان یکساله و چند ساله دارای ارزش دارویی، زینتی و علف هرز در دنیا هستند.6 گونه یکساله مورد مطالعه در این تحقیق شامل: p. aviculare, p. arenastrum, p. olivascens, p. patulum, p. argyrocoleon, p. polycnemoides می باشند. زیستگاه این گیاهان چمن زار، کنار جاده ها، اراضی متروک، خرابه ها و در بین تخته سنگ ها می باشد. به علت دورگه گیری، تنوع پذیری بالای ریختی و زیستگاه مشترک تشخیص گونه ها از یکدیگر مشکل است. در این تحقیق 22 واحد جمعیتی از این گونه ها مورد مطالعه ساختمان تشریحی برش عرضی برگ قرار گرفتند و صفات افتراقی تشریحی برای تشخیص بین گونه ای به دست آمد. 16 واحد جمعیتی نیز مورد مطالعه ساختمان تشریحی برش عرضی فندقه قرار گرفت و صفات افتراقی ارائه شد. در جمعیت هایی از این 6 گونه الکتروفورز sds-page پروتئین ذخیره ای بذر بررسی شد، که نتایج الکتروفورز sds-page همگام با نتایج تشریحی جدایی گونه ها را به خوبی نشان می دهد. نتایج الکتروفورز sds-page و ساختمان تشریحی برش عرضی برگ و فندقه تحت آنالیز تجزیه خوشه ای به روش ward قرار گرفتند. بررسی های ریخت شناسی نیز بر روی جمعیت هایی از این گونه ها انجام شد و نتایج تحت آنالیز کلادیستیک به روش های neighbor- joining ، bootstrap 50% majority- rule consensus pca, ، pcoو upgma قرار گرفتند که در کلیه روش ها، جدایی گونه ها محرز بوده و گونه p. polycnemoides دورتر از سایر گونه های مورد بررسی قرار گرفت.